Reggy: “Ja. Je ziet dat als mensen eenmaal met elkaar in gesprek zijn, echt vertellen hoe het voor hen is of hoe het hun organisatie raakt. Dan zie je begrip ontstaan. Dan krijg je die dialoog, en zie je echt wel dat er gezamenlijk naar oplossingen gezocht wordt. Maar heel vaak weten mensen en organisaties ook niet goed van elkaar wat er speelt en waarom zaken op een bepaalde manier worden aangepakt.

Jacqueline: “Ik zie dat er nu vragen worden gesteld en dingen worden gezegd die ik eigenlijk 15 jaar geleden ook al wist. Niet omdat ik het allemaal zo goed weet, maar omdat de wereld van armoede en schulden blijkbaar zó langzaam gaat. Dat komt natuurlijk omdat die wereld is verweven met allerlei bestaande systemen. Dat is ook een belangrijk argument om ons in te zetten tegen het stigma op schulden, want dat stigma helpt die systemen in stand te houden. Maar ik zie dat mensen nu vragen kunnen, mogen en vooral durven stellen. In die zin ben ik hoopvol. Ik ben wat pessimistischer als het gaat over of de burger daar al wat van merkt. Voor hen blijft het complex. Wat dat betreft hebben we nog een lange weg te gaan. ”

Reggy: “Onze rol in het faciliteren van de dialoog is natuurlijk direct, maar op de eigenlijke doelgroep is onze rol een indirecte. Daar zijn we ons ook van bewust. We proberen zoveel mogelijk partners zoals overheden, schuldeisers en schuldhulpverleners uit hun eigen koker te lokken. We willen dat ze over de eigen doelstellingen heen kijken en dat zich afvragen: wat is ons gezamenlijke, grotere belang? Op die manier zorgen we ervoor dat partijen gaan samenwerken, ideeën gaan delen en gaan innoveren. We hopen dat het oplossen van de schuldenproblematiek in Nederland in een stroomversnelling komt.”

Jacqueline: “Ik denk dat het goed is dat GGN, formeel een schuldeiser, ook gaat nadenken: wat kunnen we toevoegen? Hoe kunnen we gezamenlijk tot een oplossing komen? Dat moet je denk ik met alle betrokken partijen doen. Ik denk dat jullie verantwoordelijkheid nemen door te zeggen: wij willen echt meedenken.”